تو بنه پای به چشم من و یک بار بیا

 

سوختم ز آتش هجران تو ای یار بیا / تا نکشته است مرا طعنه اغیار بیا

من همه عمر تو را جستم و نایافته ام / تو عنایت کن و یک لحظه به دیدار بیا

من که از کوی طبیبم نگرفتم خبری / تو که دانی چه گذشته است به بیمار بیا

جان به تنگ آمده بس در قفس کهنه به تن / بهر آزادی این مرغ گرفتار بیا

همه جا گشتم و دستم به وصالت نرسید / تو بنه پای به چشم من و یک بار بیا

یوسف فاطمه عالم همه مشتاق تواند / رخ بر افروز دمی بر سر بازار بیا

با وجودی که همه مست تماشای تواند / لحظه ای را به تماشای من زار بیا

چه شود جلوه دهی خانه تاریک مرا / روز من شب شده اینک به شب تار بیا

خواب را راه ندادم به حرم خانه چشم / ز انتظارم مکش ای دولت بیدار بیا

در فراقت نه همین سوختم از اول عمر / تا دم مرگ همین است مرا کار بیا

سخن آخر میثم سخن اول اوست / سوختم ز آتش هجران تو ای یار بیا

«میثم»