صفر تمام شد و طی نشد عزای حسن

 

صفر تمام شد و طی نشد عزای حسن / هزار حیف که شد زهر کین جزای حسن

به غربتش چه بگویم، رسول اکرم گفت / که ماهیان همه گریند از برای حسن

اگرچه آب شد و سوخت بی صدا چون شمع / محیط پر شده از اشک بی صدای حسن

به حشر با گل لبخند می شود محشور / خوشا کسی که کند گریه در عزای حسن

گمان نبود نمک ناشناس ها به ستم / کنند خنجر خود را فرو به پای حسن

هنوز بر بدنش زخم تیرها پیداست / هنوز شهر مدینه است کربلای حسن

کسی که فاطمه را کشت قاتل حسن است / به روز حشر شهادت دهد خدای حسن

ز بس به پیکر پاکش نشست تیر ستم / به روی شانه بدن گشت نی نوای حسن

غریبِ شهر مدینه، غریب رفت به خاک / غریب تر حرم و صحن با صفای حسن

از آن زمان که خدا خلق کرد میثم را / دل شکسته ی او بود آشنای حسن

«غلامرضا سازگار»