پوشش زن ایرانی در گذر تاریخ (1)
قسمت اول:
بی شک نوع و شیوه پوشش هر ملتی بر اساس فرهنگ و جهان بینی آنها استوار است که تجلی آن در پوشش آنها به وضوح دیده میشود. درباره ایرانیان نیز همین طور بوده و هست. اما باید دانست که پوشش ایرانیان به ویژه بانوان ایرانی از دوران پیش از اسلام، بنابر شرایط و بینشی که داشتند، بسیار خاص بوده است. چنانکه بررسیها نشان میدهد، پوشش تمام بدن در دورههای مختلف تاریخی این سرزمین به ویژه زنان یک حقیقت مسلم بوده و بی شک هیچگاه ایرانیان در برهنگی به سر نمیبردند.
ویل دورانت درباره پوشش زنان ایران قبل از اسلام سخنان زیادی دارد. به طوری که معتقد بود این پوشش کامل و آراسته به نوعی ریشه به وجود آمدن حجاب در دنیا بوده است. جالب اینکه در تمام آثار به دست آمده در فلات ایران برای زنان و مردان ایرانی رداها و پوششهای بلندی ثبت شده که تمام بدن را میپوشاند.
به همین خاطر ایرانیان که از اقوام قدیم ساکن در کره زمین بودند، از گذشتههای دور به برخی ویژگیهای خوب شهره بودند، چنانکه در برخی از کتابهای تاریخ درباره مردم ایران زمین گفته شده از سجایای اخلاقی ایرانیان که در گزارشهای مورخان ثبت شده میتوان به شجاعت، پاکدامنی، راستگویی، اعتدال، نجابت و پوشش زنان و مردان اشاره کرد.
درباره زنان ایرانی قبل از اسلام که عموما پیرو آیین زرتشت بودند، گفته شده که آنها اغلب با پوشش کامل در محلهای عمومی رفت و آمد میکردند. در آثار برجای مانده از زنان ایرانی در زمانهای قدیم، همچون مادها و پس از آن به وضوح نشان داده شده که زنان پوشش کاملی داشتند که شامل پیراهن بلند چین دار، شلوار، چادر و شنلی روی لباسها بوده که این پوشش در زمان هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان نیز در میان ایرانیان عمومیت داشته است.
درباره پوشش ایرانیان و به ویژه زنان ایرانی میتوان از منابع یونانی که با ایران تعاملات گوناگون داشته نیز استفاده کرد. در برخی از این منابع آمده است که زنان پارسی با لباسی کاملاً پوشیده در انظار ظاهر میشدند و حتی نجابت مردان پارسی نیز دست کمی از زنان آنها نداشته است. آنان برهنه بودن و یا باز گذاشتن هر یک از قسمتهای بدن را شرم آور و خلاف ادب میشمردند و به همین جهت سرتاپای ایشان با سربند (کلاه) و پاپوش پوشیده بود.
این پوشش در میان ایرانیان به صورتی فراگیر بوده که گفته شده خشایارشا، پادشاه هخامنشی، از همسرش خواست که در روز جشن ازدواج بدون پوشش حضور یابد. اما این زن حاضر به انجام این کار نشد و با این که میدانست در صورت تخلف از دستور شاه، شانس ملکه ایران شدن را از دست خواهد داد، اما این دستور را که مغایر با عفت میدانست، نپذیرفت و خشایارشاه نیز او را از دربار خود بیرون کرد. (ادامه دارد)
- ۹۶/۰۵/۱۴