چشم امید دوختن در ره وصل تا بکی

 

در دل خود کشیده ام، نقش جمال یار را / پیشه خود نموده ام، حالت انتظار را

ریخته دام و دانه شه، از خط و خال خویشتن / صید نموده مرغ دل، برده از او قرار را

سوزم و سازم از غمش، روز و شبان بخون دل / تا که مگر ببینم آن طرّه مشکبار را

دولت وصل او اگر، یک شبی آیدم بکف / شرح فراق کی توان، داد یک از هزار را

چشم امید دوختن، در ره وصل تا بکی / برده شرار هجر او، از کفم اختیار را

ای مه برج معدلت، پرده زچهره برفکن / شوی ز چشم عاشقان، ز آب کرم غبار را

سوختگان خویش را، کن نظر عنایتی / مرهمی از کرم بنه، این دل داغدار را

حیران را از جلوه ای، از رخ خویش مات کن / تا رهد از خودی خود، ترک کند دیار را

«علامه جعفری»

 

برای مطالعه «اشعار مهدوی» لطفاً اینجا را کلیک کنید.