هرگز نکنم شکوه و ناله نه گلایه

آبی  تر از آنیم که بیرنگ بمیریم / از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم

ما  آمده  بودیم  تا مرز رسیدن / همراه تو فرسنگ به فرسنگ بمیریم

ما را بکش و مُثله کن و خوب بسوزان / لایق که نبودیم در این جنگ بمیریم

یک جرات پیدا شدن و شعر چکیدن / بس بود که با آن غزل آهنگ بمیریم

پای طلب و شوق رسیدن همه حرف است / بد خاطره ای نیست اگر لنگ بمیریم

تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم / شاید که خدا خواسته دل تنگ بمیریم

فرصت بده ای روح جنون تا غزل بعد / در غیرت ما نیست که از سنگ بمیریم

هرگز نکنم شکوه و ناله نه گلایه / الحق که در این دایره خونرنگ بمیریم

«شهید محمد عبدی»

 

برای مطالعه «اشعار شهادت» لطفاً اینجا را کلیک کنید.