حرّ پشیمان توام یا حسین

یوسف زهرا، ز شما پُر شدم / تا که اسیر تو شدم، حُر شدم

از دل دشمن به سویت پر زدم / آمدم و حلقه بر این در زدم

آمده ام تا که قبولم کنی / خاک ره آل رسولم کنی

حرّ پشیمان توام یا حسین / دست به دامان توام یا حسین

یک نگه افکن همه هستم بگیر / ای پسر فاطمه دستم بگیر

روز نخستین به تو دل باختم / در دل من بودی و نشناختم

دست نیاز من و دامان تو / کوه گناه من و غفران تو

ناله ی العفو بُوَد بر لبم / تا صف محشر خجل از زینبم

روی علی اکبر تو دیدنی است / دست علمدار تو بوسیدنی است

مهر تو کُلّ آبروی من است / هستی من خون گلوی من است

چه می شود کشته ی راهت شوم / خاک قدم های سپاهت شوم

حرّ ریاحی به درت آمده / فطرس بی بال و پرت آمده

با نگه خویش کمالم بده / وز کرم خود پر و بالم بده

بال من از تیغه ی شمشیرهاست / سینه ی تنگم سپر تیرهاست

مقتل خون، اوج کمال من است / تیر محبت پر و بال من است

بال بده، فطرس دیگر شوم / طوطی گهواره ی اصغر شوم

«شاعر ناشناس»