در زمستان به ما آب داغ نمی دادند
خاطرات آزادگان دفاع مقدس:
عراقی ها در زمستان به ما آب داغ نمی دادند و آب گرم کنی هم بود که همیشه خراب بود. نفت هم برای گرم کردن آب به اندازه کافی نمی دادند بلکه به اندازه ای می دادند که مثلاً از صد و پنجاه نفر که می خواستند به حمام بروند، به هر نفر، هر ده روز یک پیت حلب آب گرم بیشتر نمی رسید، که جواب استحمام بچه ها را نمی داد.
لذا بچه ها سیم های چراغ ها یا لوله های قدیمی را که در حیاط بود، با گذاشتن نگهبان، بیرون می کشیدند و با استفاده از آن ها و قطعات حلبی، المنت درست می کردند.
این سیم را داخل سطل آب می انداختند و سطل آب را جوش می آوردند، که البته همه ی این کارها با دلهره و نگهبانی انجام می گرفت. چون گاهی نگهبان عراقی سر می رسید و می گفت: «این آب داغ را از کجا آورده اید؟».
گاهی وقت ها المنت را می گرفتند و می گفتند: «مال کیه؟». می گفتیم: «هیچ کس». با تعجب می گفت: «بابا من این را در این آسایشگاه پیدا کرده ام. باید بگویید مال کیه؟». ما هم می گفتیم: «ما چه می دانیم مال چه کسی است؟».
