ای شلمچه یاد کن از خاطرات

ای شلمچه از شهیدان یاد کن / کاتب تاریخ را فریاد کن

سفره ی دل را برایش باز کن / از شهیدان وطن آغاز کن

ای شلمچه یاد آور یاد یار / یاد آن عاشق دلان پاسدار

یاد آن گلبوته های لاله گون / یاد آن دریادلان غرق خون

یادآور شور و حال آتشین / دست و پای مانده بر روی زمین

یادآور سینه های چاک چاک / چشمه های خون جاری روی خاک

ای شلمچه یاد کن آن روزگار / از جوانان غیور و پایدار

آن دلیر مردان پوتین آهنین / جان به کف بنهاده اندر راه دین

آن بسیجی های بی نام و نشان / کهکشانی کوکبان آسمان

راهیان راه عاشورائیان / فاتحان فاو و بدر و موسیان

ای شلمچه کو دلیران وطن / سروقامت عاشقان بی کفن

کو هم آغوشان سیم خاردار / بی تکلف، بی ریا شب زنده دار

کو عزیزانی که در شب های تار / می گرفتند روی شانه تیربار

چون هوای عشق رفتن داشتند / جنگ را چون عشق می پنداشتند

بی محابا روی مین و روی خار / می پریدند مثل آهو در بهار

در سه راه مرگ پرپر می شدند / پاره از خمپاره بی سر می شدند

روی هر سنگر شهیدی غرق نور / می درخشید از میان آب هور

آب و خشکی صحنه پیکار بود  / دیده ی شب تا سحر بیدار بود

آسمان گویی قیامت بود و بس / آتش توپخانه افتاد از نفس

گفتنش سهل است اکنون در لسان / آنچه ما دیدیم نیاید بر زبان

ای شلمچه یاد کن از خاطرات / از نبرد روی کارون تا فرات

یاد کن از ساحل اروند رود / از زبان قصه ی بود و نبود

یاد کن از الوداع آخرین / از عزیزانی که بودند در کمین

یاد کن از ناله های نیمه شب / زخم های مانده اندر تاب و تب

جسمهای  پاره پاره روی آب / نعشهای مانده زیر آفتاب

دست و پای مانده در نیزارها / های و هوی توپ و آتش پارها

یاد کن از یار مفقودالاثر / رادمردانی که رفتند بی خبر

ای شلمچه سجده گاه ساجدان / ای زیارتگاه سیل عاشقان

ذ ره ذره خاک پاکت کیمیاست / کیمیا در این توازن بی بهاست

هر شهیدی کو به خون غلطید و رفت / روی خاکت عطر یاس پاشید و رفت

بوی لیلی بوی شیرین می دهی / بوی پوتینهای خونین می دهی

ای شلمچه کو برادرهای ما / پاسداران آن دلاورهای ما

کو کبوترهای خونین بال ما / تا ببینند روزگار حال ما

ما که ماندیم از درون شرمنده ایم / تا ابد محکوم این پرونده ایم

کاش ما هم آسمانی می شدیم  / راهیان آن جهانی می شدیم

کاش ترکش قلب ما را می شکافت / کاش آتش جسم ما را می گداخت

مثل آنهایی که با ایثار جان / جان گرفتن را نمودند ارمغان

مثل آنهایی که با اهداء خون / خاک ایران را نمودند لاله گون

مثل آنهایی که روی خاک ریز / می خزیدند زیر آتش سینه خیز

مثل آنهایی که پاک و بی ریا / گریه می کردند چه شبها در خفا

مثل آنهایی که خاکستر شدند  / روی مین چون لاله ها پرپر شدند

کاش با آنان خدایی می شدیم / برنمی گشتیم فدایی می شدیم

آمدیم، ماندیم و طی شد سالها / روی هم انداختیم اموالها

عشق بازی را فراموش کرده ایم / حب دنیا را در آغوش کرده ایم

از صفای جبهه و دوران جنگ / مانده تنها یک نشانی روی سنگ

آن نشان هم حاصل خون شماست / راه آزادی مدیون شماست

ای شهید یادت بماند ماندگار / تا قیامت نام نیکت برقرار

«سید مسعود سیدی»