دنیایشان یک راز بود آنان که رفتند

آوازشان آواز بود آنان که رفتند / پروازشان، پرواز بود آنان که رفتند

چشمانشان مثل شقایق، مثل خورشید / در محضر گل، باز بود آنان که رفتند

نیریزشان در کوچه باغ آبى عشق‏ / سبز و طنین ‏انداز بود آنان که رفتند

پژواکى از ماهورشان در بیکران ریخت‏ / تحریرشان همساز بود آنان که رفتند

موج نگاه آسمان افروزشان نیز / روشن‏ترین اعجاز بود آنان که رفتند

دیگر نیازیشان به دنیا و دوستان نیست‏ / دنیایشان یک راز بود آنان که رفتند

معراجیان را مرگ، یعنى جشن میلاد / پایانشان آغاز بود آنان که رفتند

«شاعر ناشناس»

 

برای مطالعه «اشعار شهادت» لطفاً اینجا را کلیک کنید.