خبر آمد دل پرپرزده ای برگشته

باز در جان من امشب، شرری افتاده / شاید از حضرت سیمرغ ، پری افتاده

دم صاحب دمی ام راز نهان آورده است / غم این خفته مرا سخت به جان آورده است

خواستم چند صباحی دو سه راحت باشم / فارغ از مرثیه و زخم و جراحت باشم

گفتم آسوده فقط عمر به پایان ببرم / شکمی فربه از این مرتع شیطان ببرم

گفتم آرام شوم، لال شوم ، گل باشم / زورقی خسته در آرامش ساحل باشم

خواستم چون همگان فکر سرانجام کنم / روح عصیان زده را اندکی آرام کنم

ولی انگار که تقدیر من این لالی نیست / غیر فریاد در احوال من احوالی نیست

خبر آمد دل پرپرزده ای برگشته / مرد از خویش برون آمده ای برگشته

آمده تازه کند یاد پرستوها را / بتکاند ز تن شهر هیاهوها را

باز برگشته از اغیار عنان بستاند / از گرانان جهان رطل گران بستاند

مرد می گفت نمی آید و پرپر برگشت / دست پر پینه او بال کبوتر برگشت

سر نیامد که به دامان دل آرام خوشست / آن چنان رفتن و این گونه سرانجام خوشست

پری گم شده ای آینه پیدا کرده است / زخم غمگین برونسی است که لب وا کرده است

آن به توفان زده که باخته ساحلها را / بازگشته که نهیبی بزند دلها را

رونق میکده را باده فروش آمده است / پیکر بی سرش اینک به خروش آمده است

چه خبرهاست در این شهر که شهبازی نیست / آسمان هست ولی جرات پروازی نیست

ها مگر خون به پروبال کبوتر خشکید / اشکباران دعا گوشه سنگر خشکید

آن پلنگی که به مهتاب درآویخت کجاست / چفیه هایی که از آن نقش جهان ریخت کجاست

چه شد آن روح سبکبال فراوان شما / روز اعزام و هیاهوی شتابان شما

این طرفها چه کسی طرح بیابان زده است / پنجه در چهره گلگون شهیدان زده است

آن بنایی که رد غیرتمان داشت کجاست / سروی آزاد که آن گونه سرافراشت کجاست

چیست این رنگ تعلق که فراگیر شده / تب این رنگ به پای همه زنجیر شده

مرد بغض به ستوه آمده دریا بود / داغ سنگین شده بچه بسیجیها بود

بس که امروز هوا مبهم و دلها ابریست / شهر نشناخته این چهره خاکی از کیست

یک نفر ساده که در حنجره اش توفان داشت / پشت لبخند زمختش قدحی پنهان داشت

چشمه ای آینه در سینه او می جوشید / عشق در دست پر از پینه او می جوشید

کار گل داشت ولی طرح گلستان می زد / خشت بر خشت پر از خشیت رحمان می زد

فارغ از قیل و مقال کسل مدرسه بود / در دل حادثه ها آمد و خود حادثه بود

سالها رفته و خاک قدمش معتبر است / خط نخوانده ولی انفاس دمش معتبر است

چه قشنگ است چنین محو رخ یار شدن / سرو جان باختن و مست سردار شدن

«حسین ابراهیمی»

 

برای مطالعه «اشعار شهادت» لطفاً اینجا را کلیک کنید.