سپس دست علی بالای سر کرد

پیمبر کز خلایق برترین  بود / بدانستی که حج  آخرین بود

چو در خاک غدیر خم رسیدند /  بکردند صبر تا مردم رسیدند

تمام حاجیان را جمع کردند /  سخن های فصیحش سمع کردند

سپس دست علی بالای سر کرد / وصیت کرد و گفتارش اثر کرد

که هر کس را که  من مولای اویم / ز بعد خود علی مولاش گویم

که هر کس دست من بالای او هست / ز بعد من علی مولای او هست

وصی باشد برایم هم برادر / ولی بهر شما مولا و رهبر

ز گفتار نبی طاعت نمودند / تمام حاضران بیعت نمـودند

چو  پیغمبر برفت از دار دنیا /  دل مولا شکست از کار دنیا

ولی انداخت رسم بی وفایی / میان امت و مولا جدایی

ضمان و بیعت خود را شکستند / ز قدرت دست او کامل ببستند

خلافت را ز دست او  ستاندند / شتر در خانه ای  دیگر نشاندند

ز دست او حکومت را گرفتند / همه زین ماجرا اندر شگفتند

علی کز علم و حکمت هیبتی داشت / خلافت کی به نزدش قیمتی داشت

خلافت را به  نزدش قیمتی نیست / به قدر لنگه کفش کهنه ای نیست

تمام همّ و غمّش بهر دین  بود / که  دستورات قرآن کی چنین بود

سکوتش بهر حفظ دین اسلام / که تا شاید بماند شیعه را نام

چنانکه خاری اندر چشم او بود / و یا یک استخوانش در گلو بود

سکوت از شیرغران بس عجیب است / چرا، چون بین یارانش غریب است

بگفتا صبر کردم بهر دینم  / که  پیغمبر بفرمودی چنینم

«شاعر ناشناس»