غریب دوم شهر مدینه

 

سلام ای برتر از ایوب صبرت / که نبود سایبان بر روی قبرت

سلام ای در صبوری بی قرینه / غریب دوم شهر مدینه

تویی فرمانده گردان هستی / تویی سلطان مُلک حق پرستی

ملک، انسان، فرشته پای بستت / کلید جنّت و دوزخ به دستت

همه هُشیارها مست و تو ساقی / بُود تا حشر آثار تو باقی

تو را، زهرا به دامان پرورانده / رسول اللّه، اوصاف تو خوانده

خدا چون کرد خوبان را گزینش / تو گشتی شمع بزم آفرینش

تو شمعی و جهان پروانه تست / تمام قلبها کاشانه تست

تو خورشید زمین و آسمانی / امام دوّم ما شیعیانی

تو زهرا و علی را نور عینی / امید زینبی، عشق حسینی

فلک بر خاک پایت سر نهاده / زمین در زیر پایت اوفتاده

تو با یک صلح صدها جنگ کردی / جهان را بهر دشمن تنگ کردی

ز صلحت مُشت دشمن باز گردید / به مردم کشف صدها راز گردید

قیام کربلا مدیونِ صلحت / بقای دین بُود مرهون صلحت

تو پایان داده ای جنگ جمل را / تو رونق داده ای خیرالعمل را

تو روح روزه معنای نمازی / فروغ مشعل سوز و گدازی

تو هستی سبز پوش آل احمد / که باشد خُلق و خویت چون محمّد

تو در هر حال باشی با خدایی / تو در کشتیّ احسان ناخدایی

مزارت سجده گاه آفتاب است / ولی افسوس ویران و خراب است

از این غم بر دل هر شیعه داغ است / که قبرت در مدینه بی چراغ است

جهانی سوزد از داغ غم تو / سیه پوشیده شب در ماتم تو

تو را در خانه ات بی یار کشتند / تو را با آب آتشبار کشتند

به سوی ایزدی جانا نظر کن / تو سوز شعر او را بیشتر کن

کز آن اشعار آتش برفروزد / وز آن آتش جهانی را بسوزد

«شاعر ناشناس»