فروغ چهرۀ شمس الضحا تماشائی است
بیا دوباره مدینه دلا تماشا کن / تجلیات خدا را بیا تماشا کن
فضا پُراست ز نور وجـود شمس شموس / بـه جلوه جلوۀ او در فضا تماشا کن
فروغ چهرۀ شمس الضحا تماشائی است / به روی دامن بـدراالـُدجی تماشا کن
شکوفـه بارتـریـن گلُبـن فضیلت را / میـان گلشن سبـز ولا تماشا کن
ملائکی کـه بـه پـابـوس آن امام همُام / رسیـده اند ز اوج سمـا تماشا کن
برای کام وی، آب فـرات آوردند / به یاد صحنه ای از کربلا تماشا کن
بخوان یُطهّـرُ و آندم شکوه قدرش را / میـان آینـه ی انمّا تماشا کن
بیـا بـه مکتب پُـر شـور علم و دانش او / به نـور عالم آل عبـا تماشا کن
حریـم زادۀ موساست این حرم، این جا / هزار جلوه به طور وفـا تماشا کن
اگر که شوق تمـاشا بـه تو عطا کردند / به گوشه گوشۀ صحن و سرا تماشا کن
قـدم به ساحت این کعبـۀ وفا بردار / مقـام و زمــزم و سعی و صفا تماشا کن
نظر به کعبـه نمـودن عبـادتی دارد / بیـا به کعبـۀ اهـل ولا تمـاشا کن
صفای شبنم و لطف بهــار اگـر خـواهی / به چشم زائر پاک رضـا تماشا کن
حضـور تشنـه لبـان حقیقت دیــن را / کنـار چشمـۀ آب بقـا تماشا کن
کبـوتـران دعـاگوی زائرانش را / به روی گنبـد زرد طـلا تماشا کن
بــه پشت پنجـرۀ او هـزار معجـزه را / به روشنـائی آئینـه هــا تمـاشا کن
اگـر کـه دست تهی آمــدی، مـرامش را / در ایـن محیـط سخـا و عطا تماشا کن
اگر چو آینـه هـای حـرم شکسته شدی / درستـی دل خـود را بیـا تمـاشا کن
حریم اوست وفائی چو روضة الجنّه / بیـا و ساحت این بـاغ را تماشا کن
«سید هاشم وفایی»
