شبی بسیار تاریک بود
خاطرات سردار شهید علیرضا ماهینی (قسمت دوازدهم)
در بیست و نهم آبان ماه سال 1360 با علیرضا در دهلاویه حضور داشتیم. قرار بود برای عملیات فتح بستان که بعدها طریق القدس نامیده شد، از دهلاویه عملیاتی صورت گیرد....
شب عملیات، شبی بسیار تاریک بود و من تا آن زمان، شبی به آن تاریکی ندیده بودم. تصویر آن شب هنوز هم در ذهنم باقی مانده است. در آن شب من به اتفاق سه نفر از دوستان رزمنده، عضو گروه شناسایی بود.
به یادم میاد از طرف علیرضا به ما دستور رسید که کارهای شناسایی خط مقدم را قبل از آغاز عملیات انجام دهیم. این کار با همکاری یکی از بچه های عرب زبان خوزستان که به منطقه آشنایی کامل داشت، انجام می شد.
شب عملیات، وقتی از خاکریز خودی سرازیر و وارد منطقه دشمن شدیم، من نفر چهارم ستون بودم. در پشت سر ما یک گروهان از بچه های بوشهر و قم تحت فرماندهی علیرضا بودند. در آن شب تاریک، اگر کسی 40 سانتی متر از کسی فاصله می گرفت، دیگر قابل رؤیت نبود. در حین حرکت، شهید حسین عرب زاده (اهل کازرون) مقداری از من فاصله گرفت. من دیگر او را ندیدم و دویدم تا به او برسم تا در ستون فاصله نیفتد و بقیه بچه ها راه را گم نکنند. همین طور که به سرعت می دویدم، با شهید عرب زاده برخورد کرده و هر دو روی هم افتادیم.
در مسیر طبق شناسایی شب قبل، آبراهی وجود داشت که در آن تیپ 25 کربلا حاج به فرماندهی مرتضی قربانی (یکی از فرماندهان لشکر امام حسین) با علیرضا هماهنگ شده بود که به عنوان فرمانده نیروهای خط شکن عمل نماید.
دستور داده بودند که علیرضا در انتهای نیروها باشد. من انتظار داشتم بعد از اینکه خط را شکستیم و آن نقطه فتح شد، ماهینی به ما ملحق شود. در پشت میدان مین منتظر دستور بودیم و این در حالی بود که رحمت الهی نیز به آرامی باریدن گرفت. (ادامه دارد)
«یکی از همرزمان سردار شهید علیرضا ماهینی»
برای مطالعه «خاطرات شهید ماهینی» لطفاً اینجا را کلیک کنید.
