علیرضا دارای شخصیت دوگانه بود
خاطرات سردار شهید علیرضا ماهینی (قسمت دهم)
علیرضا در هنگام کار و فعالیت، مدیری جدی، لایق و کارآمد بود. همه دوستان به این موضوع اذعان دارند که ایشان موقع کار، اصلاً شوخی نمی کرد و تمام فکرش معطوف به کار بود...
شهید اسماعیل کمان در یکی از شناسایی ها که همراه ماهینی رفته بود، شروع به مزاح می کند و این حرکت وی باعث خنداندن تعدادی از همراهان می گردد. وقتی به مقر برگشتند علیرضا شروع به سرزنش ایشان می کند و می گوید: «موقع انجام وظیفه، وقت مناسبی برای شوخی نیست».
اما همین فرد جدی و منضبط ، در موقع استراحت و فراغت، چنان خوش برخورد و شوخ طبع بود که هر مخاطبی بر سر شوق و وجد می آورد. علیرضا شخصی کم ادعا و کم توقع بود. با آن شخصیت روحی و جایگاه ظاهری که داشت و به عنوان فرمانده ی منطقه و بخشی از نیروهای جنگهای نامنظم و گروهی از ارتشی ها بود، اما با این حال هیچگاه کمترین توقع و ادعای نداشت و خود را با کوچکترین فرد منطقه برابر می دانست.
با وجود جدیت در کار دارای روحیه ای انعطاف
پذیر و عاطفی بود. کمتر شخصی وجود دارد که این دو حالت را با هم داشته باشد. افراد
معمولاً یا قاطع هستند یا کلاً انعطاف پذیر. ایشان حرف حق و درست را همیشه به
راحتی می پذیرفت، مسئولیت ها را به افراد زیر دست خود محول می کرد و از آنها بهره
و کار مفید می خواست.
گرچه بعضی از این کارها را خودش می توانست به راحتی انجام دهد ولی این مسئولیتها را واگذار می کرد تا کادرسازی کند. به عنوان مثال به شهید برقی که از بچه های کم سن و سال تحت فرماندهی علیرضا بود، ماموریت داده بود که در گوشه ای از خاکریز بنشیند و مسائل و اتفاقاتی که حد فاصل مواضع خودی و دشمن روی می دهد، یاداشت کند و هر شب تحول علیرضا دهد. (ادامه دارد)
«یکی از همرزمان سردار شهید علیرضا ماهینی»
برای مطالعه «خاطرات شهید ماهینی» لطفاً اینجا را کلیک کنید.
