علیرضا در دل رزمندگان جا داشت
خاطرات سردار شهید علیرضا ماهینی (قسمت بیستم)
در اوایل جنگ که مردم با مبارزه و رزم آشنایی نداشتند، بحث آموزش نیروهای مردمی بین دلسوزان انقلاب و رزمندگان درون جبهه مطرح بود. علیرضا نیز مانند سایر دلسوزان انقلابی آن دوران به طور فعال برای آموزش مردم اقدام می کرد. او در اولین اعزامی که از بوشهر به جبهه صورت گرفت، بدون هیچ وابستگی و دلبستگی به خانواده و شغل و بدون لحظه ای تأمل، محیط شهر را رها کرد و به سمت میدان کارزار شتافت...
در آن زمان بهترین سلاح ما برای مبارزه، اسلحه ی ام یک بود. یادم می آید که همه ی رزمندگان همین تفنگهای معمولی را بر دوش گرفتند و عازم جبهه شدند. علیرضا بدون کوچکترین حرفی از کمبود تسلیحات جنگی فعالیتهای خود را به صورت مستمر انجام می داد و با همان سلاح ها ما را به خط انتقال می داد.
یکی از خصوصیات بارز و همچنین وصف ناشدنی علیرضا، شجاعت و سلحشوری ایشان بود. من صحنه های بسیار زیبا و عجیبی از دلاورمردیهای آن عزیز را شاهد بودم که دیدن این صحنه ها مرا به شگفت زده می کرد. از جمله در عملیاتهای دهلاویه، طراح و عملیات فرسیه بود که به شجاعت و مردانگی ایشان ایمان آوردم.
البته ذکر این نکته نیز ضروری است که همه ی رزمندگان در آن زمان خاص، جایگاه بالایی داشتند ولی شهید ماهینی در دل همه ی رزمندگان جا داشت و بچه ها به ایشان علاقمند بودند.
«یکی از همرزمان سردار شهید علیرضا ماهینی»
برای مطالعه «خاطرات شهید ماهینی» لطفاً اینجا را کلیک کنید.
