خاطرات آزادگان دفاع مقدس
بر اثر فشارهای ممتد روحی روانی که از سوی عراقی ها به اسیران وارد می شد، افسردگیهای شدید، دامن گیر برخی از اسیران می گشت. هیچ روانشناس یا روانپزشکی هم قدم به اردوگاه نمی گذاشت. معمولاً همان پزشک عمومی که هفته ای یک بار به اردوگاه می آمد، به درمان این گونه افراد می پرداخت. تجویز قرصهای والیوم 10 و دیازپام، کار عادی او بود.
آمدی و بوی قفس می دهی / زخم تنت را به که پس می دهی
آمده ای حنجره ات مال ما / زخم تنت نوبر آمال ما
آمدنت آمدنی بوده است / رنگ نگاهت چمنی بوده است
راست بگو با که کجا بوده ای / گرم ملاقات خدا بوده ای
آمدی و حرف قفس می زنی / تند زدی بال و نفس می زنی
خاطره کنج قفس تازه کن / صبر کن، آهسته، نفس تازه کن
خاک پر از عطر بهاری شده / چشم و دلم آینه کاری شده
سردی من، در قدمت گرم باد / من سرو پا گوش، دمت گرم باد
«علیرضا دهرویه»
من پس از فارغ التحصیلی ازدانشگاه کمبریج، اسلام را پذیرفتم. پیش از آن من یک فرد کاتولیک پر از شک و تردید بودم. فردی معتقد به وجود خدا اما همراه با بی اعتمادی به دینی سازمان یافته. قرآن نقش بسزایی در زندگی من داشت. در ابتدا من سعی کردم که با حالتی ستیزانه که بخشی از تلاش من برای اثبات اشتباه و گمراهی دوست مسلمانم بود، به قرآن تقرب جویم اما بعدها من خواندن آن را با ذهنی بازتر شروع کردم.
شهید عبدالحسین حمایتی در پانزدهم خرداد ماه سال 1345 شمسی مطابق با اربعین حسینی سال 1386 هجری قمری در بوشهر متولد شد. دو ساله بود که همراه خانواده اش به زیارت کربلای حسینی رفت و آستان مقدس آن حضرت را بوسید.
دوره ی ابتدایی را در مدرسه «سعادت» و دوران راهنمایی را در مدرسه «شهید پاسدار» گذراند. سال اول متوسطه در دبیرستان شریعتی مشغول تحصیل بود که جنگ تحمیلی آغاز شد. بلافاصله به عضویت بسیج سپاه پاسداران در آمد و در انجمن اسلامی «عبادالله» و «شهید مختار» فعالیتهای خود را گسترش داد.
برای دفاع از انقلاب و میهن راهی جبهه های نبرد شد و در عملیات «والفجر 2» در سمت فرمانده گروهان همراه با همرزمانش با دشمن بعثی درگیر شدند و تا سه شبانه روز به اتفاق پانزده نفر از یارانش در محاصره دشمن بودند و آنقدر جانانه مقاومت نمودند تا به لطف خداوند پادگان «حاج عمران» را فتح کردند.
حسین پس از بازگشت از جبهه به کمک تعدادی از همرزمان خود در کمیته شیلات به عنوان جانشین کمیته منصوب شد و مدت زیادی خدمت نمود. سپس در کمیته انقلاب اسلامی بوشهر به عنوان مسئول واحد مبارزه با مواد مخدر انجام وظیفه نمود. او همچنین مدتی نیز مسئولیت واحد مبارزه با مواد مخدر شهرستان خورموج را عهده دار بود.
شهید عبدالحسین حمایتی بارها به جبهه اعزام شده و در مقابل دشمن ایستادگی نمود تا اینکه سرانجام در ششم شهریور ماه سال 1366 در یک درگیری نابرابر با اشرار و سوداگران مرگ در اطراف کوهستانهای «گاوبندی» به شهادت می رسد. روحش شاد
خاطرات آزادگان دفاع مقدس
ورزش کردن به طور کلی ممنوع بود. عراقی ها کشتی و یا ورزش و یا حتی هرگونه نرمشی را ممنوع کرده بودند.
اگر آنها می دیدند کسی یک مقدار ورزش می کند و بشین و پاشویی به خودش می دهد، فوری به او می گفتند که تو داری خودت را برای یک خرابکاری آماده می کنی. بعد او را می بردند و اذیت می کردند.
مدافع حرم حضرت عقیله منم / فدایی ره عباس و پاره پیرهنم
تمام زمزمه من حسین حسین مولاست / تمام عشق درونم ز مادرم زهراست
من آن مدافع عاشق ز شهر شیرانم / ز امر رهبر جانباز خود چه بی تابم
شهید شُهره ی شهرم ، همان مدافع عشق / به شوق شهد شهادت به کوی فیض دمشق
دلم ز غربت زینب همیشه بی تاب است / مگر خیام یتیمان هنوز بی آب است
مدافعان حریمش همه پریشانند / فدای معجر زینب، ز غربتش نالند
فداییان حرم دور او چو ضَجّه زدند / ز تیرهای سه شعبه سِپَر چو حلقه زدند
خدا کند که بیاید مدافع حرمش / که استوار کند عالمی ز پیرهنش
خدا کند که امیری شود شهید رهش / اگر نشد نصیبش، شود غلام درش
«مجید امیری»
تشرف تازه مسلمانان به حرم امام رضا (علیه السلام)
غریب نیست اگر بنویسیم سهیل اسعد، دلداده و شیعه شده به دست کرم و لطف حضرت ثامن‌الائمه (علیه السلام) است. حقیقت این است که زندگی ۴۰ ساله، فرصت مغتنمی برایش بوده تا هم خودش با سبک زندگی اسلامی آشنا شود و هم بیشتر از یکصد نفر را تا تشرف به مذهب شیعه همراهی کند. او اخیرا حدود ۳ سال در کشور اسپانیا مدیر مرکز اسلامی امام رضا (علیه السلام) بود.
او درباره افتخار خادمی امام رضا (علیه السلام) توضیح می‌دهد: «در جشنواره‌ای که به نام مبارک امام رضا (علیه السلام) در مشهد مقدس تحت عنوان دوازدهمین جشنواره بین‌المللی فرهنگی هنری امام رضا (علیه السلام) برگزار شد، من را هم جزو گروه متسابقین به حساب آوردند. در واقع فعالیتهای بسیاری که در تبلیغ و ترویج فرهنگ شیعه در سطح جهان انجام داده‌ام بهانه این امر بود. در نهایت هم سابقه مدیریت مرکز اسلامی به نام آن حضرت در کشور اسپانیا موجب شد تا به عنوان خادم انتخابی از من تقدیر شود».
سهیل اسعد درباره ارتباط معنوی‌اش با امام رضا (علیه السلام) می‌گوید: «در این بارگاه لازم نیست که به زبان عربی حرف بزنی تا امام (علیه السلام) متوجه کلامت شود. حسن معاشرت با امام رضا (علیه السلام) هم این است که انسان احساس می‌کند چون ایشان از کشور خود به سرزمین دیگری مهاجرت کرده، پس حس و حال غریبه‌ها را خوب درک می‌کند. من هم وقتی مسلمان شدم نخستین امامی که در غربتم به او توسل جستم و با او درد دل کردم امام رضا (علیه السلام) بود، نخستین حرمی که به زیارتش مشرف شدم حرم امام رضا (علیه السلام) بود، وقتی به ایران آمدم نخستین جایی که احساس تازه و زیبای مسلمانی را درک کردم حرم امام رضا (علیه السلام) بود. هر چند نمی‌توانستم با مردم ایران به خوبی فارسی صحبت کنم اما با آن حضرت به خوبی درد دل می‌کردم، به همین دلیل می‌توانم بگویم امام رضا (علیه السلام) مهم‌ترین و اثرگذارترین شخصیت در تمام طول زندگی من بوده است».
او ادامه می‌دهد: «گاهی اوقات که همراه با دوستانم از کشورهای دیگر برای زیارت به مشهد می‌روم، این نکته را در ذهن دارم و در گفت‌وگو با دوستان مطرح می‌کنیم که امام رضا (علیه السلام) حال و هوای غریب‌ها را خوب می‌داند و به همین دلیل خارجی‌ها در حرم آن حضرت احساس غریبگی ندارند بلکه به نظر می‌رسد آشنای خود را پیدا کرده‌اند و حالا می‌توانند هر قدر که می‌خواهند با او صحبت کنند. این حس آشنایی در کشور غریب خیلی به آدم می‌چسبد و باعث نشاط و انسباط خاطر می‌شود».
«سایت رهیافتگان»
