خاطرات آزادگان دفاع مقدس:
در اردوگاه رمادیه، نیروهای بعثی محدودیت زیادی برای نماز خواندن قایل می شدند. آن جا نماز خواندن ممنوع بود ولی بچه ها به طور پنهانی شبها و صبحها، در زیر پتو بدون وضو و با تیمم به طور دراز کشیده نماز می خواندند.
شبی از شب ها در اردوگاه، یکی از بچه های بسیجی نشسته بود و نماز شب می خواند که سربازان عراقی متوجه شدند. صبح روز بعد آن قدر او را زدند که نیمی از بدنش از کار افتاد....
عملیات نامنظم فتح 9 در 18 مرداد سال 66 در منطقه عملیاتی خورمال عراق انجام شد. عملیات فتح 9 با هدف اشراف بر راه شهرهای حلبچه، سید صادق و خورمال عراق در منطقه عملیاتی خورمال عراق و در سال 66 انجام شده است.
هدف عملیات «فتح 9» انهدام یگان های دشمن در عمق خاک کردستان عراق بود. این طرح با هدایت و برنامه ریزی قرارگاه عملیاتی و برون مرزی «رمضان» از نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و همکاری معارضان کرد عراقی طی پنج روز در منطقه شهر «خورمال» عراق به انجام رسید. عملیات فتح 9 در شامگاه 18 مرداد ماه 1366 و با رمز «یا رسول الله (صلی الله علیه و آله)» آغاز شد و طی آن مناطق و تاسیساتی بدین شرح آزاد گردیدند:
روستاهای «احمد آوار»، «زلم»، «بلانیه»، «حنورنوازان»، «بانی شر»، «میرپور» و «آموزه».
همچنین نیروهای خود توانستند راه آسفالته سه شهر «سید صادق»، «حلبچه»، «خرمال» را زیر دید و تیررس خود قرار دهند و با انهدام 20 دستگاه خودروی نظامی یک مهمات بزرگ و شماری سلاح نیمه سنگین تعداد 440 نفر از نیروهای دشمن را کشته و زخمی و اسیر نمودند و به مواضع پدافندی خود باز گشتند.
یک پیرا پزشک انگیسی الاصل ساکن نیوزیلند با تلاش‌های یک دکتر اصفهانی به دین اسلام مشرف شد و سپس یک روحانی قمی از طریق اسکایپ این دو را محرم کرد.
اندرو جان واکر، پیراپزشک انگلیسی الاصل که در نیوزیلند زندگی می‌کند، تحت تاثیر راهنماییهای یک بانوی مسلمان قرار گرفت و در مراسمی با ادای کلمه شهادتین به دین اسلام مشرف شد.
در این مراسم که یکم مرداد ماه با حضور مومنان و نمازگزاران در مسجد امام رضا (علیه السلام) شهر اوکلند برگزار شد، پس از تلاوت آیاتی چند از قرآن مجید، اندرو جان واکر، نام زیبای پیامبر اسلام حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) را برای خود برگزید.
این پیراپزشک تازه مسلمان شده، سپس در مراسمی که با صرف شیرینی و صلوات حاضران در مسجد امام رضا (علیه السلام) همراه بود، از طریق اسکایپ با دکتر مینو حسنی اصفهانی، بانوی هدایت کننده وی به اسلام، عقد ازدواج بست. عقد ازدواج اسکایپی محمد (اندرو جان واکر) و دکتر مینو حسنی اصفهانی توسط حجت الاسلام مرتضی رضا زاده خوانده شد و این دو پزشک مسلمان، پیمان زندگی مشترک بستند.
«رهیافتگان»
خاطره ای از شهید عبدالکریم افتخارکار:
حسین پسر بزرگم در ناوچه روی دریا بود و خیلی نگران او بودم. همین طور نشسته بودم و با خودم حرف می زدم و می گفتم که الان ناوچه ها را می زنند و این طور و آن طور می شود. کریم هم در جبهه بود اما زیاد نگران او نبودم. ساعت 3 شب بود که در زدند، به طرف در دویدم. صدا زدم: «حسین، حسین، تویی پسرم». کریم از پشت در گفت: «منم، در را باز کن مادر، مگر حسین هنوز نیامده ؟».
در را باز کردم و در آغوش گرفتمش، سر تا پایش خاکی بود. شش روزی نزد ما بود. عکسهایی هم گرفت و به من داد. بعد هم گفت: «می خواهم بروم. دیگر این دنیا برایم هیچ ارزشی ندارد، من دوازده روز پس از شهید بشکوه، زنده هستم». همان طور که گفت، شب دوازدهم نیز شهید شد.
خاطرات آزادگان دفاع مقدس:
یک روز سرهنگ فیصل دستور داد دو تن از اسرا را به ستون حیاط ببندند. بعد شلوار آنها را تا زانو بالا زدند و به پاهایشان گازوئیل ریختند و یک تکه کاغذ روزنامه لوله شده را با کبریت آتش زدند و آن را نزدیک پاهای آغشته به گازوئیل آنان نزدیک کردند.
آتش روزنامه پاهای آن دو اسیر مظلوم را شعله ور کرد. صدای ضجه آنها بلند شد. ما از پشت پنجره شاهد سوختن آنان بودیم. هر کس آن صحنه را می دید متاثر می شد و ناله می کرد و برای آنها اشک می ریخت.
سرهنگ فیصل و نگهبانان در گوشه ای ایستاده بودند و سوختن پاهای آن دو اسیر بی گناه را تماشا می کردند و لذت می بردند. پس از چند دقیقه آن دو را که بی هوش شده بودند از ستونها باز کردند و با آمبولانس به بیمارستان بردند. شدت جراحات طوری بود که تا مدت ها توان راه رفتن نداشتند.
علی بیات پس از این که از بیمارستان مرخص شد تا شش ماه بعد درد می کشید و گاهی بی هوش می شد و وقتی به هوش می آمد می پرسید: «تو بیهوشی آه و ناله کردم؟». گفته می شد: «نه»، و او می گفت: «می خوام حسرت ناله کردن رو به دل بعثیا بزارم».
ای خوشا آنکه بود مستِ مدامِ شهداء / دائماً باده زند از میِ جام شهداء
وقت آن آمده که در وسط شهر زنند / عاشقان میکده امروز بنام شهداء
پیر میخانه ی ما با نفس گرمش گفت / از زبان و نفسِ پیر و امام شهداء
شمع بزم بشریت شهدایند، بدان / روح ایثار بود مشی و مرام شهداء
جان فشاندند چو در راه خداوند، کنون / ناظر وجه خدایند تمام شهداء
آن شهیدی که به لب ذکر اناالحق دارد / روی سینه گُلِ آلاله و زنبق دارد
نسخه اینست که یاد شهدا بنماییم / یاد آن سفره نشینان خدا بنماییم
شهدا جان به فدای نفس حق کردند / وقت آنست که ما نیز فدا بنماییم
مرغ باغ ملکوتیم همه، چون شهدا / باید این مرغ در افلاک رها بنماییم
کربلا قبله ی مردان خدا بود، بیا / روی خود را به سوی کرببلا بنماییم
همچو آن منتقم خون حسین بن علی / گریه بر زینب او صبح و مسا بنماییم
زینب آنست که راهِ شهدا می پوید / هر کجا هست ز شاهِ شهدا می گوید
«امیر عظیمی»
قسمت سوم:
در دوره ساسانیان نیز حجاب و پوشش مشخصه مهم ایرانیان و به ویژه برای زنان پارسی به شمار می‌‌رفته است. به طوری که منابع تاریخی گزارش می‌دهند، در این دوره دین زرتشت، دین رسمی کشور اعلام شد، اوستا ترجمه و آتشکده‌های ویران بازسازی گردید و همچنان در این دوران احکام دینی زرتشتیان اعمال می‌شد، زنان دارای حجاب کامل بودند. حتی در این باره گفته شده که چون زرتشت در زمینه اصل حجاب و پوشش زنان در ایران کمبودی نمی‌دیده، با تأیید حدود و کیفیت حجاب رایج آن دوران، کوشیده تا با پندهای خود ریشه‌های درونی حجاب را تعمیق و مستحکم نماید.
همچنین درباره پوشاک زنان این دوره باید گفت چادر که از دوره‌های پیش مورد استفاده بانوان ایران بوده، در این دوره نیز به صورت مختلف کاربرد داشته است. این حجاب به حدی گسترده بوده که برخی معتقدند حجاب زنان در این دوره چنان اهمیتی داشته که حتی لباس هنرپیشگان زن، مانند لباس‌های بلند سایر بانوان، تا پشت پا کشیده بوده است.
در دوران ساسانی لباس بانوان ایرانی متشکل از پیراهن بلندِ پُرچین و گشاد بود که گاهی با بندی به عنوان کمربند بسته می‌شد. علاوه بر این پیراهن بلند، لباسی شبیه چادر که از دوره‌های پیشتر مورد استفاده بانوان ایرانی بوده، پوشش روی زنان ایرانی را تشکیل می‌داد که نمونه آن را در طاق بستان می‌توان دید.
این نوع پوشش و حجاب برای کل افراد جامعه حتی بانوان درباری تا پایان دوران ساسانی معمول بوده است. با بررسی نقوش سنگی و طرح‌هایی از چندین بشقاب باستانی کشف شده، مشخص می‌شود که بانوان ساسانی پیراهنی بلند با آستین یا بدون آستین، پرچین و گشاد می‌پوشیده‌اند و آن را با نواری در زیر سینه مانند زنان اشکانی جمع می‌کردند، از طرز قلم زنی و چین سازی پیراهن و دامن پیداست که در انتهای دامن بر پشت پا، پارچه‌ای اضافه و پرچین به آن دوخته‌اند. زنان ساسانی گاهی چادر گشاد و پرچین سر می‌کردند که تا ساق پا می‌رسیده است.
در کتاب پوشاک باستانی ایرانیان در ضمن بحث حجاب زنان زرتشتی آمده است، پوششی که بانوان زرتشتی از آن استفاده می‌کردند، شباهتی بسیار نزدیک به پوشاک بانوان نقاط دیگر کشور ما همانند روسری بانوان بختیاری و پیراهن بانوان لُر و شلوار بانوان کُرد داشت.
در مجموع با توجه به مطالبی که گفته شده می‌توان اذعان داشت که بانوان ایرانی قبل از اسلام و حتی قبل از زرتشت و حتی در قدیمترین تمدن‌هایی که به دست ما رسیده، دارای پوشش و حجاب بودند. از این رو در مورد پوشش زنان ایران باستان، مطالب زیادی در تاریخ وجود دارد و شواهد مهمی در این باره گزارش شده است. (پایان)
«رهیافتگان»
