یادم می آید که در خرداد ماه سال 1360 تیری به دست راستش اصابت کرد و دستش شکست و حدود 3 ماه تحت مداوا بود. پس از طی شدن این دوران درمان، دوباره سریع به جبهه برگشت و دو ماه در منطقه عملیاتی بود که به فیض شهادت نائل شد.
ناصر در این مدت در جبهه های دشت آزادگان و اهواز و مناطق عملیاتی حضور داشت. در جاده تدارکاتی خرمشهر، ناصر و همرزمانش مأموریت داشتند که در حمله به تپه های الله اکبر، تکی به جبهه فرضیه بزنند.
ناصر دیده بان گروه بود و در جلو بقیه قرار داشت. فرمان پیشروی یا عقب نشینی نیز با خود او بود. با توجه به شایستگی های فراوانی که در وجود او بود، شهید علیرضا ماهینی اختیار تام را در آن گروه به ناصر داده بود. ایشان با توجه به شجاعت و دلاوری که داشت، همراه با نیروهایش تا نزدیکی های دشمن پیش رفته بود.
راوی: «همرزم شهید ناصر میرسنجری»
برای مطالعه «خاطرات همرزمان شهدا» لطفاً اینجا را کلیک کنید.
