آدم در این دیار دلش جای دیگریست / این خاک کربلای معلای دیگریست
با هر نسیم مرده دلی زنده می‌شود / آری دمش مثال مسیحای دیگریست
این سوی دشت مقتل مردی که بی سر است / آن سوی دشت مقتل سقای دیگریست
خون شهید در همه جا موج می‌زند / این جا فرات نیز به معنای دیگریست
خاکش چه قدر بوی عجیبی گرفته است / این پهنه خاک بوس قدمهای دیگریست
این جا چه قدر با همه جا فرق می‌کند / این جا شلمچه نیست که دنیای دیگریست
«سید محمد جواد شرافت»
برای مطالعه «اشعار شهادت» لطفاً اینجا را کلیک کنید.
آبی تر از آنیم که بیرنگ بمیریم / از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم
ما آمده بودیم تا مرز رسیدن / همراه تو فرسنگ به فرسنگ بمیریم
ما را بکش و مُثله کن و خوب بسوزان / لایق که نبودیم در این جنگ بمیریم
یک جرات پیدا شدن و شعر چکیدن / بس بود که با آن غزل آهنگ بمیریم
پای طلب و شوق رسیدن همه حرف است / بد خاطره ای نیست اگر لنگ بمیریم
تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم / شاید که خدا خواسته دل تنگ بمیریم
فرصت بده ای روح جنون تا غزل بعد / در غیرت ما نیست که از سنگ بمیریم
هرگز نکنم شکوه و ناله نه گلایه / الحق که در این دایره خونرنگ بمیریم
«شهید محمد عبدی»
برای مطالعه «اشعار شهادت» لطفاً اینجا را کلیک کنید.
این پلاک و استخوان از من به صف جا مانده است / نقطه پرواز سرخى بود، آنجا مانده است
من خودم از شوق مى رفتم، تنم افتاده بود / در مقام وصل فهمیدم که سر جا مانده است
بى نشانى را خود من خواستم باور کنید / نام گمنامى اگر دیدید تنها مانده است
من رفیقى داشتم همسنگرم جانباز شد / دستهایش یادگارى پیش مولا مانده است
آن بسیجى هم که معبر را برایم باز کرد / دیدمش آن روز در تشییع بى پا مانده است
یادتان باشد سلاح و کوله و فانسقه ام / زیر نور ماه سرخ، از بهر فردا مانده است
پاسداریدش مبادا غفلتى خاکسترى / گیرد عزمى را که آن از راز زهرا مانده است
«شاعر ناشناس»
ایثار تکیه داده به دوش عصایتان / ایمان، شکوفهاى به لب باصفایتان
گلدان ولو شکسته، نشانى است از بهار / پیچیده عطرى از شهدا در صدایتان
چیزى زیاد نیست اگر آسمان عشق / هر شب گل شهاب بریزد به پایتان
این لطف کوچکى است که هر روز صبح زود / خورشید ان یکاد بخواند برایتان
روز قیامت است و ابوالفضل آمده است / تا از شما سؤال کند ماجرایتان
جاى سؤال نیست که او خود حضور داشت / درگیر و دار حادثه کربلایتان
مى پرسد از شما که شما پاسخش دهید / تا بشنود شکوه بلند صدایتان
پاسخ نمى دهید مبادا ریا شود / رازیست بین قلب شما با خدایتان
او با لبان تشنه ى خود بوسه مى زند / بر شانه هاى زخمى بى ادعایتان
«شاعر ناشناس»
برای مطالعه «اشعار شهادت» لطفاً اینجا را کلیک کنید.
اى شهر خرم، شهر خون، شهر شهادت / وى مهد مردان دلیر و با شجاعت
صدها دلاور مرد با ایمان در اینجا / داده است بر جانانه ى خود جان در اینجا
اینجا به خون عاشقان گردیده گلگون / صد لاله خفته بى صدا در بستر خون
در شهر خرم، شهر پاکان، شهر عشاق / بودم ز جان و دل به دیدار تو مشتاق
بوى جنان مى آید از هر سو به سویم / اى عزت و شأن و شرف، اى آبرویم
من دیده ام در خون آتش بودنت را / من دیده ام صد زخم خونین تنت را
اى تربت پاکت جهان را مظهر عشق / وى توتیاى دیدگان لشکر عشق
آواى حق از ناى پر خونت خروشید / خون در دل دلدادگان چون باده جوشید
با بال همت سوى تو پرواز کردند / تکبیر عشق و عاشقى آغاز کردند
راندى ز خود تا جمله ى دلمردگان را / روح دگر آمد دل افسردگان را
تا پرچم خونین تو رنگین کمان شد / خرم به ذکر نام تو روح و روان شد
از کوچه و پس کوچه هایت گشته آغاز / آواى خرم گشتنت، اى شهر خون باز
شادم چو رنجى زان که مهمان تو هستم / خرم از آنم، کز مى عشق تو مستم
شبها به سنگرها دعاى عشق خواندند / در روز روشن دشمن از این خانه راندند
سوى خدا چون مرغ عاشق پر گشودند / با یاد او از دل غبار غم زدودند
آخر تو را از دست دون آزاد کردند / ویرانه هایت را به خون، آباد کردند
«شاعر ناشناس»
برای مطالعه «اشعار شهادت» لطفاً اینجا را کیک کنید.
ای کاش می شد ببوسم، هر ذره از پیکرت را / یا بار دیگر ببینم، آن خنده‌ی آخرت را
ای کاش در فرصت درد، می ریخت برگ نگاهم / تا دل در آتش ببیند، آن صورت پرپرت را
ای کاش خورشید اشکت در یک غروب دل انگیز / تصویر می‌کرد یک بار چشمان آبی ترت را
یا یک پرستوی عاشق، از مرز سرخ شلمچه / بر بال می بست روزی، آیینه‌ی سنگرت را
افسوس در مرز دریا، آتش گرفتی و اکنون / آورده‌اند از برایم، یک مشت خاکسرت را
به یک غزل اشک امشب، در انتظارت نشستم / شاید به من هدیه دادی، یک برگ از دفترت را
«صغری سلمانی نژاد»
برای مطالعه «اشعار شهادت» لطفاً اینجا را کلیک کنید.
ای کاش در دل ذره ای شور و نوا بود / احوال ما با حالت نی ها، هم صدا بود
ای کاش شور جنگ در ما کم نمی شد / این نامرادی شیوه مردم نمی شد
ای کاش رنگ شهر بازی ام نمی داد / در جبهه یا زهرا مرا بر باد می داد
امشب دل از یاد شهیدان تنگ دارم / حال و هوای لحظه های جنگ دارم
فرسنگها دورم ز وادی محبت / با یک دل خسته زنیش سنگ تهمت
مسموم شد ساقی و پیمانه شکسته / از بخت بد، درب شهادت گشته بسته
من ماندم و متن وصیت نامه پیر جماران / من ماندم و شرمندگی از روی یاران
من ماندم و شیطان و نفس و جنگهایش / من ماندم و شهر و گناه و رنگهایش
از زرق و برق شهر خود نیرنگ خوردم / آن معنویتهای جنگ از یاد بردم
خود را به انواع گنه آلوده کردم / در راه ناحق کوششی بیهوده کردم
از دفتر دل نام الله پاک کردم / دل را به زیر کوه عصیان خاک کردم
اکنون پشیمان آمدم با این / یا رب نظر کن جرم و عصیانم ببخشا
«شهید سید مجتبی علمدار»
ای قطره های باران، در چشم می گساران / از عاشقان بپرسید، حال و هوای یاران
از کاروان به جا ماند، چند یار به یادگاری / پرسید زیادگاران، داستان سربداران
مستان همه برفتند، از این قفس برستند / بال سفر گشودند، آن خیل بیقراران
آدرس باغ گل را ، از باغبان بپرسید / جاوید نام عشاق، ماند به یادگاران
از شهر خون و آتش، بُستان و کوچه هایش / پرسید راه و رسم، مردان روزگاران
از لاله های گلگون، از دشت های مجنون / پرسید وصفِ حال، آن خیل نامداران
نام و نشان بگیرید، از خیل بی نشانان / از نام های گمنام، از چشم به راهداران
روزی زحق فراخواند، بهر دفاع ز میهن / آحاد عاشقان را، آن پیر در جماران
با بانگ عشق بپا خواست، هر کس وطن رها خواست / از چکمه های ظلم و از بند دیوسانان
امروز به شانه ما، باریست گران بر جا / تا در جهاد دیگر، با دست خود بسازیم، آباد خاک ایران
«امین بهاری زاده»
برای مطالعه اشعار شهادت لطفاً اینجا را کلیک کنید.
مدافع حرم حضرت عقیله منم / فدایی ره عباس و پاره پیرهنم
تمام زمزمه من حسین حسین مولاست / تمام عشق درونم ز مادرم زهراست
من آن مدافع عاشق ز شهر شیرانم / ز امر رهبر جانباز خود چه بی تابم
شهید شُهره ی شهرم ، همان مدافع عشق / به شوق شهد شهادت به کوی فیض دمشق
دلم ز غربت زینب همیشه بی تاب است / مگر خیام یتیمان هنوز بی آب است
مدافعان حریمش همه پریشانند / فدای معجر زینب، ز غربتش نالند
فداییان حرم دور او چو ضَجّه زدند / ز تیرهای سه شعبه سِپَر چو حلقه زدند
خدا کند که بیاید مدافع حرمش / که استوار کند عالمی ز پیرهنش
خدا کند که امیری شود شهید رهش / اگر نشد نصیبش، شود غلام درش
«مجید امیری»
از خود گذر کنیم که این خوان آخر است / این انقلاب بیمه عباس و اکبر است
تحریم می کنند که تسلیممان کنند / غافل از اینکه دل به بلاها شناور است
بیم هلاک نیست کسی را که از ازل / چشم امید او به خدای پیمبر است
برخیز تا به باغ شهادت قدم زنیم / غیر از شهید هر چه که بینی مکدر است
با سکه و دلار نداریم هیچ کار / ما را به سر، هوای اشارات رهبر است
ای نایب امام بفرما که جان دهیم / جانی که عاشقانه فدای تو سرور است
هرگز شرف به سفره رنگین نداده‌ایم / این از علی و آل به ما، عین باور است
جان می دهیم و ننگ ملامت نمی خریم / حرف دل امام همان حرف آخر است
آه ای شهدا عشق نفس سوز شماست / هر خاطره ای مرثیه افروز شماست
امروز اگر وطن شکوفا شده است / مدیون حماسه های دیروز شماست
«شاعر ناشناس»
