مرا غدیر حریم وصال محبوب است
مرا غدیر نه برکه، که بیکران دریاست / علی نه فاتح خیبر، که فاتح دلهاست
مرا غدیر نه برکه، که خم جوشان است / علی نه ساقی کوثر، که کوثر عظماست
مرا غدیر نه یک برگ سرد تاریخ است / علی نه شافع محشر، که محشر کبراست
مرا غدیر حریم وصال محبوب است / علی نه همسر زهرا که کیمیای ولاست
مرا غدیر بود پایگاه دانش و دین / علی نه کاتب قرآن که آیت عظماست
مرا غدیر نه یک واژه در دل تاریخ / که جان پناه همه رهروان راه خداست
مرا غدیر نه یک روز اختلاف افکن / که همچو چشمه مبعث زلال وحدت زاست
مرا غدیر ندای بلند آزادی است / علی نه حامی بوذر که روح صدق و صفاست
مرا علی نبود خلقتی خدا گونه / چو غالیان نسرایم که مالک دو سراست
اگر نه عالم و عادل مرا نمی شاید / ستایمش که علی عالی و علی اعلاست
بخوان ز سوره انعام علت درجات / علی ز علم و عمل بر جهانیان مولاست
مگو که مولد او کعبه شد که می گویم / به هر مکان که علی هست کعبه خود آنجاست
هر آن که دم زند از عشق آن ولی والا / علی صفت اگرش نیست، کار غرق خطاست
بخوان تو نامه مولا به مالک اشتر / که طرز فکر علی از خطوط آن پیداست
ببین که در دل آن رادمرد بی همتا / به یاد قسط و عدالت چه محشری بر پاست
بکوش رنگ علی گیری و صفات علی / هزار نکته باریک تر ز مو اینجاست
به سالروز امامت به جشن عید غدیر / که اشک شوق به چشمان عاشقان پیداست
گل (امید) به لب ها نشاندم و گفتم / خوشا دلی که در آن مُهر مهر میر ولاست
«شاعر ناشناس»
- ۹۶/۰۶/۱۳