کرامت گر کنی این قطره ناچیز را شاید

به دنبال تو می گردم نمی یابم نشانت را / بگو باید کجا جویم مدار کهکشانت را

تمام جاده را رفتم غباری از سواری نیست / بیابان تا بیابان جسته ام رد نشانت را

نگاهم مثل طفلان زیر باران خیره شد بر ابر / ببیند تا مگر در آسمان رنگین کمانت را

کهن شد انتظار اما به شوقی تازه، بال افشان / تمام جسم و جان لب شد که بوسد آستانت را

کرامت گر کنی این قطره ناچیز را شاید / که چون ابری بگردم کوچه های آسمانت را

الا ای آخرین طوفان، بپیچ از شرق آدینه / که دریا بوسه بنشاند لب آتش نشانت را

«حسین اسرافیلی»

 

برای مطالعه «اشعار مهدوی» لطفاً اینجا را کلیک کنید.

می وزد عطر تو در بعضی محل ها بیشتر

ای همیشه شهد یادت از عسل ها بیشتر / من به دنبال تو هستم در غزل ها بیشتر

هر چه می گویند با یک گل نمی آید بهار / من دلم می گیرد از ضرب المثل ها بیشتر

در حرم تا غرق بهجت می شوم حس می کنم / می وزد عطر تو در بعضی محل ها بیشتر

عده ای ناباورند و خوب می دانم چرا / هست پیرامون تو بحث و جدل ها بیشتر

نام تو دکان بعضی ها شده این روزها / هست زرق و برق بازار بدل ها بیشتر

از فرج می خوانم و محو مؤذن زاده ام / لحظه ی حی علی خیر العمل ها بیشتر

آسمان ابریست وقتی گرم می گیرد دلت / تکیه تکیه با علم ها و کتل ها بیشتر

کربلا را با نگاهت غرق باران می کنی / گریه ات می گرد اما رو تل ها بیشتر

در قصاید پای ثابت هستی اما باز هم / من به دنبال تو هستم در غزل ها بیشتر

«احمد علوی»

 

برای مطالعه «اشعار مهدوی» لطفاً اینجا را کلیک کنید.

ولی عصر هر کجا همیشه شد گره گشا

گدای اهل بیت تا به آستانه می رسد / عطا و لطف هل اتی ز هر کرانه می رسد

چرا دو دست ما به سوی دشمنان دراز شد / مگر که رزق و روزی از سوی سما نمی رسد

ولیِ عصر هر کجا همیشه شد گره گشا / به سوی ما عنایتش به هر بهانه می رسد

اگر چه بی لیاقتم، برای یار زحمتم / خوشم سلام هر سحر به آن یگانه می رسد

به خاک غم نشسته ام، چرا که پر شکسته ام / مگر پرنده این چنین به آشیانه می رسد

شده امید من همه، نوای یا بن فاطمه / به داد من همین نوای عاشقانه می رسد

رسیده وقت پا شدن، به هوش باش سینه زن / به شهر ما دوباره خیر مادرانه می رسد

فقط نه بیت هل اتی، به شعله سوخت از جفا / تمام نار دوزخ از همین زبانه می رسد

بس است بهرِ گل همین که خوب پرپرش کند / به سمت صورتش که باد تازیانه می رسد

به روی خاک مادری نشسته است ای خدا / گمان کنم به سختی آخرش به خانه می رسد

دلیل غاضریه در وجود فاطمیه است / بدون فاطمیه کس به کربلا نمی رسد

«محمد جواد شیرازی»

 

برای مطالعه «اشعار مهدوی» لطفاً اینجا را کلیک کنید.

رسد ندای انا المهدی‌ات ز کعبه به عالم

مدینه، مکه، نجف، کاظمین، کرب ‌و ‌بلایی / عزیز مصر ولایت، ولی عصر، کجایی

صفا و مروه و حجر و حطیم و کعبه و زمزم / تمام دیده به ره دوختند تا تو بیایی

گهی به سامره گاهی کنار مسجد کوفه / گهی برای زیارت کنار قبر رضایی

بیا که پرچم خون خداست چشم ‌به ‌راهت / بیا که منتقم خون سیدالشهدایی

خدا کند به حرم با دو چشم خویش ببینم / که بین حجر و حجر رخ به حاجیان بنمایی

رسد ندای انا المهدی‌ات ز کعبه به عالم / از این ندا همه را جان دهی و دل بربایی

سپاه بدر و سپاه تو هم عدد بود آری / تو در مقام و جلال و شرف، رسول خدایی

ز چشم خود گله دارم نه از تو ای گل نرگس / که با منی همه جا و نبینمت به کجایی

پیمبر است به شهر مدینه چشم‌ به ‌راهت / که اشک ریزی و بر انتقام فاطمه آیی

دعای شیعه همین ذکر میثم است که گوید / عزیز فاطمه، مولا، بیا تو صاحب مایی

«سازگار»

یا رب نکند چشم ز ما بردارد

مستیم ولی مست می موعودیم / هستیم چنین و از ازل هم بودیم

ما را چو عدو مور شمارد غم نیست / ما وارث مُلک وَلَد داوودیم

از نسل خلیلیم و تبر در دستیم / ما بت شکنان معبد نمرودیم

ما منتظریم کعبه روشن گردد / دیری است پی اجازت معبودیم

تا یار دو دست خویش بر پرده زند / ما شاهد آن طلیعه مشهودیم

یا رب نکند چشم ز ما بردارد / گر یار ز ما دور شود نابودیم

آدینه ز تقویم همه حذف شده است / از بس همگی در پی بیع و سودیم

کشکول زهیر از دو بیتی خالی است / درویش غزلسرای خاک آلودیم

«زهیر دهقانی آرانی»