با توجه به این که برای تصمیم گیری در امری مهم و سرنوشت ساز، تنها ضرر نداشتن کافی نیست، بلکه باید سودمندی و قابل قبول بودن آن را نیز در نظر داشت، امام که مطمئن بود قیامش منتهی به شهادت می‌شود، چه مصلحتی در همراه داشتن خانواده‌اش می‌دید؟...
فصل عزا آمد و دل غم گرفت / خیمه دل بوی محرم گرفت
زهره منظومه زهرا حسین / کشته افتاده به صحرا حسین
دست صبا زلف تو را شانه کرد / بر سر نی خنده مستانه کرد
چیست لب خشک و ترک خورده ات / چشمه ای از زخم نمک خورده ات
روشنی خلوت شبهای من / بوسه بزن بر تب لبهای من
تا ز غم غربت تو تب کنم / یاد پریشانی زینب کنم
آه از آن لحظه که بر سینه ات / بوسه نشاندند لب تیرها
آه از آن لحظه که بر پیکرت / زخم کشیدند به شمشیرها
آه از آن لحظه که اصغر شکفت / در هدف چشم کمانگیرها
آه از آن لحظه که سجاد شد / همنفس ناله زنجیرها
قوم به حج رفته به حج رفته اند / بی تو در این بادیه کج رفته اند
کعبه تویی کعبه به جز سنگ نیست / آینه ای مثل تو بی رنگ نیست
آینه رهگذر صوفیان / سنگ نصیب گذر کوفیان
کوفه دم از مهر و وفا می زدند / شام تو را سنگ جفا می زدند
کوفه اگر آینه ات را شکست / شام از این واقعه طرفی نبست
کوفه اگر تیغ و تبرزین شود / شام اگر یکسره آذین شود
مرگ اگر اسب مرا زین کند / خون مرا تیغ تو تضمین کند
آتش پرهیز نبرد مرا / تیغ اجل نیز نبرد مرا
بی سر و سامان توام یا حسین / دست به دامان تو ام یا حسین
جان علی سلسله بندم مکن / گردم از خاک بلندم مکن
عاقبت این عشق هلاکم کند / در گذر کوی تو خاکم کند
تربت تو بوی خدا می دهد / بوی حضور شهدا می دهد
مشعر حق عزم منا کرده ای / کعبه ی شش گوشه بنا کرده ای
تیر تنت را به مصاف آمدست / تیغ سرت را به طواف آمدست
چیست شفابخش دل ریش ما / مرحم زخم و غم و تشویش ما
چیست به جز یاد گل روی تو / سجده به محراب دو ابروی تو
بر سر نی زلف رها کرده ای / با جگر شیعه چه ها کرده ای
باز که هنگامه برانگیختی / بر جگر شیعه نمک ریختی
کو کفنی تا که بپوشم تنت / تا گیرم دامنه ی دامنت
«محمدرضا آغاسی»
مسیر حرکت کاروان امام حسین (علیه السلام) از مدینه تا کربلا به چه صورت بوده است؟ مگر در این مسیر، کوفه جلوتر از کربلا نیست؟ مگر امام حسین (علیه السلام) قصد نداشتند به کوفه بروند؟ پس چه طور سر از کربلا که تقریباً هفتاد کیلومتر بالاتر از کوفه قرار دارد، در آوردند؟...
