بمباران پایگاه دشمن
خاطرات خلبانان دفاع مقدس
طرح حمله به مناطقی از خاک دشمن، بلافاصله در اتاق جنگ پایگاه ششم شکاری بوشهر مورد بررسی قرار گرفت در این مرحله بود که ضربه ناشی از کودتای نوژه عمیقا حس شد...
هواپیمای «اف 4» به اندازه کافی داشتیم اما خلبانانی که بتوانند آنها را هدایت کنند، نداشتیم. به خصوص خلبان برای کابین عقب کم بود. من همان روز با وجودی که هنوز پایم را در هواپیمای «اف 4» نگذاشته بودم، رفتم و داوطلبانه آمادگی خود را برای پرواز اعلام کردم.
رفتم و به فرمانده گردان گفتم: «من خلبان کامیکازه ژاپن (در خلال جنگ جهانی دوم خلبانهای ژاپنی در پروازهای انتحاری، خودشان را به کشتیهای دشمن می زدند و ضمن کشته شدن، کشتی دشمن را هم غرق می کردند. به شیوه تهاجم این خلبانان، کامیکازه گفته می شد)، که می توانم باشم؟ مرا بفرستید». قبول کردند. هیجان و اضطراب خاصی داشتم. می دانستم آن همه آموزش در ایران و آمریکا را برای چنین روز و لحظه ای دیده ام.
البته چنان ناشی بودم که وقتی در کابین عقب خلبان نشستم، درست نمی توانستم کمربند ایمنی پرواز را ببندم. کار با رادار را هم نمی دانستم. هشت فروند هواپیما بودیم که به طرف «ناصریه» و «شعبیه» پرواز کردیم.
هواپیمای اف 4 دو کابین دارد و باید با دو خلبان پرواز کند. در اوضاع عادی، حتما باید با دو خلبان بپرد. خلبان اصلی در کابین جلو می نشیند و کمک خلبان پشت سرش در کابین عقب جا می گیرند. اما کار کمک خلبان زیاد است. باید ناوبری بکند، روی نقشه مسیر پرواز را مشخص کند. کار با رادار و خواندن چک لیست با اوست. وضع بنزین و امور داخلی هواپیما را چک کند. هم چنین باید مراقب بیرون از هواپیما هم باشد. تا یک وقت هواپیماهای دشمن در آن اطراف نباشند و به هواپیما حمله نکنند.
اما متأسفانه من کار با رادار را بلد نبودم. اما لطف خدا شامل حالمان شد و موفق شدیم. 12 بمب پانصد پوندی را روی پایگاه دشمن بریزیم. صحنه جالبی بود. بعد از بمبها خلبان دژپسند با مسلسل هواپیما شروع به تیراندازی کرد. 8 فروندی که از پایگاه بوشهر به مأموریت جنگی رفته بودند، سالم برگشتند.
به این ترتیب نخستین راید پروازی من با هواپیمای اف 4 یک پرواز صد در صد جنگی و در منطقه هوایی انجام شد. یکی دو شب بعد، رادیو بی بی سی خبر بمباران عراق توسط هواپیماهای ایرانی را پخش کرد.
راوی: «منوچهر شیرآقایی»
برای مطالعه «خاطرات خلبانان» لطفاً اینجا را کلیک کنید.
