تو می آیی و می بینم شهیدان باز می گردند

 

تو که از یاد بردی در قفس شوق رهایی را / چه می خوانی کجائید ای شهیدان خدایی را

به کوی عافیت سردرگمی بیهوده می گردی / نمی یابی بلاجویان دشت کربلایی را

به جان عاشقان معشوق مظلوم است، باور کن / مبدل کن به عشقی بی ریا عاشق نمایی را

ز پا افتادم و کاری ز دستم بر نمی آید / که خوبان می خرند از اهل دل بی دست و پایی را

چنان شمعی که شد نقش مزارش اشک تنهایی / به آتش می کشم تا صبح تو، عصر جدایی را

تو می آیی و می گویند پیر می  فروش آمد / به دست میگساران می دهی فرمانروائی را

تو می آیی و می بینم شهیدان باز می گردند / و آوینی روایت می کند فتح نهایی را

تو می آیی و مردم با نگاهت اُنس می گیرند / خدا آن روز معنا می کند مردم گرایی را

«شاعر ناشناس»

 

برای مطالعه «اشعار شهادت» لطفاً اینجا را کلیک کنید.