شهیدی که اعلامیه اش را خودش نوشت
خاطرات دفاع مقدس
بهار سال 65 بود. سالی جدید آغاز شد و مثل سنت همه ی ایرانیان من هم با خرید یک جعبه شیرینی به دیدن استاد خطاطی ام شیخ یونس رفتم. بعد از احوال پرسی و روبوسی در حال چای خوردن متوجه شدم که یونس در حال نوشتن اعلامیه ای است که محتوی آن خبر مرگ شخصی را می داد...
کنجکاو شدم که بدانم آن شخص کیست که با دیدن نام شیخ یونس در آخر اعلامیه، متوجه شدم که اعلامیه متعلق به خود حاج یونس است. شیخ اعلامیه را مقابلم قرار داد و از من در مورد متن آن سؤال کرد. خوب که دقت کردم حتی روز سوم و هفتم آن را هم ذکر کرده بود. متعجب شدم، اول خندیدم اما وقتی به صورت مصمم حاجی نگاه کردم، خنده بر روی لبانم خشک شد. آن روز به هر ترتیبی که بود گذشت.
در عملیات صاحب الزمان زمانی که زیر گلوله های نیروهای بعثی خیلی از دوستانم به دیدار پروردگار رفتند، مرا نیز به دلیل جراحات وارده به بیمارستان منتقل کردند. غروب یکی از روزهایی که در بیمارستان بودم خبر شهادت حاج یونس را برایم آوردند. دلم گرفت، لبانم لرزید، چشمانم پر از اشک شد و صورتم به اندازه ی پهنای اقیانوس خیس.... روز شهادت حاج یونس دقیقاً با همان تاریخی که خودش در اعلامیه ای که با دست خودش به چاپ رسانده بود، مصادف گردید.
راوی: «عبدالصمد زراعتی»
برای مطالعه «خاطرات دفاع مقدس» لطفاً اینجا را کلیک کنید.
